Nadat duidelijk geworden was dat de Olense meerderheid tegen beter weten in gewoon door zou gaan met de totaal uit de hand lopende plannen rond een nieuw administratief centrum (NAC), hebben we ons weken afgevraagd hoe dat zou kunnen zonder de meerjarenplanning (MJP) bloedrood te laten eindigen.
Doorschuiving van hallucinante schuldenberg
Wat op de gemeenteraad van 7 december gepresenteerd wordt is even simpel als verbijsterend. Het gros van de kosten wordt gewoon doorgeschoven naar de volgende bestuursploeg. Van zolang we kunnen herinneren is dat toch zowat het grofste dat we al meegemaakt hebben. Een nipte meerderheid neemt een totaal onverantwoorde beslissing en zadelt de volgende bestuursploeg op met de financiële gevolgen.
Minstens ¾ van de thans geraamde kosten zal moeten opgehoest worden door die nieuwe bestuursploeg, die daarmee gewoon voor voldongen feiten geplaatst wordt. Dat is ongezien in de Olense gemeentepolitiek.
Welke redenen men ook mag aanhalen voor die doorschuiving, de echte reden is natuurlijk dat het vereiste financieel evenwicht in de MJP niet zou gehaald worden als alle kosten van het NAC door de huidige meerderheid zouden moeten gedragen worden.
De schuldenlast stijgt van 2,8 miljoen in 2022 naar een hallucinant bedrag van 22,8 miljoen in 2025. Op grond van de oorspronkelijke MJP was dat nog maar 14, 8 miljoen – wat we toen eigenlijk ook al veel geld vonden.
Besparen op prioritaire acties
En dan is er nog de spielerei van de besparing op prioritaire acties. Op grond van de presentatie van de financieel directeur op de commissie financiën van vorige week is een prioritaire actie een actie waar we het verschil mee maken.
Wat dat betreft gaan we blijkbaar niet langer het verschil maken met het langer aangekondigd nieuw fietspad in de Industrielaan. Die actie is niet langer prioritair en wordt naar de Griekse kalender verwezen ergens in de volgende legislatuur.
Ook met de ondersteuning van het Keizer Karelcomité gaan we niet langer het verschil maken wegens niet meer prioritair. Wij dachten dat het de bedoeling was om die toelage jaarlijks te indexeren. Als niet prioritaire actie zien we een lichte stijging van 81.400 naar 84.700 euro maar een echte indexering kan dat met de huidige inflatie bezwaarlijk genoemd worden. We hebben begrepen dat men vanuit dat comité een hogere betoelaging wenst om het bestaande cultuuraanbod te handhaven. Maar blijkbaar is dat dus niet langer prioritair.
En zo kunnen we nog even doorgaan. Financieel management is bijvoorbeeld ook niet langer prioritair. Dat Olen een realistisch investeringsplan heeft voor gebouwen en rollend materieel is evenmin nog prioritair. Met al die zaken gaan we dus blijkbaar niet langer het verschil maken.
Een dikke buis
De conclusie over deze aangepaste MJP is duidelijk: dit verdient een dikke buis. We kunnen alleen maar hopen dat een aantal leden van de nipte meerderheid daarvan ook doordrongen geraken, want dit soort beleid heeft niet veel toekomst meer.